Stanisław Wyspiański

Stanisław Wyspiański (1869–1907 Kraków). Uczęszczał do Gimnazjum św. Anny, m.in. z Józefem Mehofferem, Lucjanem Rydlem czy Stanisławem Estreicherem. Na przełomie lat 1884 i 1885 oraz w latach 1887–1895 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, głównie u Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. W latach 1887–1890 i 1896–1897 kontyuował naukę na Wydziale Historii Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Początkowo artysta zajmował się głównie malarstwem, od 1897 r. był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, od 1902 r. – Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana. Ulubioną techniką Stanislawa Wyspiańskiego był pastel. Bardzo ważne miejsce w jego dorobku zajmowały również projekty witraży i polichromii wnętrz, w latach 1890– 1891 wykonał wraz z Janem Matejką i Józefem Mehofferem kartony do witraży i polichromii do kościoła Mariackiego w Krakowie, a latach 1897–1905 pracował nad dekoracją kościoła Franciszkanów. W twórczości plastycznej Wyspiańskiego przeważały portret i pejzaż. Opracowywał również projekty dekoracji wnętrz, mebli i tkanin oraz projekty architektoniczne. Był jednym z twórców programu i praktyki tzw. sztuki stosowanej w Polsce. W jego stylu widoczny jest wpływ Jana Matejki oraz zainteresowanie malarza impresjonizmem.