Wiadomości

• PL-BUDŻET: Minister Finansów A. Domański poinformował w mediach, że w przyszłorocznym budżecie zapewne nie zmieści się podwyżka kwoty wolnej od podatku do 60 tys. PLN (jest to jeden z postulatów prezydenta-elekta K. Nawrockiego). Zapowiedział również rychłe ogłoszenie zmian w podatku od zysków kapitałowych (tzw. podatku Belki) obejmujące wprowadzenie swoistej kwoty wolnej – inwestycje do 100 tys. PLN miałyby być zwolnione z podatku.
• EBC-STOPY: Europejski Bank Centralny, zgodnie z oczekiwaniami rynku, pozostawił wszystkie trzy kluczowe stopy procentowe bez zmian, utrzymując stopę depozytową na poziomie 2,00%. Christine Lagarde wskazała, że ryzyka dla wzrostu gospodarczego pozostają skierowane w dół, głównie z powodu napięć geopolitycznych i niepewności handlowej. Podkreśliła również, że perspektywy inflacyjne są bardziej niepewne niż zwykle, a inflacja, choć obecnie na poziomie celu, może być wrażliwa na czynniki zewnętrzne. Mimo oznak słabnięcia presji płacowej, Rada Prezesów zachowuje elastyczność w polityce, nie wyznaczając z góry ścieżki zmian stóp procentowych. Tym niemniej w reakcji na słowa Ch. Lagarde, że EBC powinien obecnie poczekać, gdyż w najbliższych miesiącach pojawi się wiele danych wpływających na politykę pieniężną, rynki zaczęły wyceniać prawdopodobieństwo wrześniowego cięcia na 25% wobec 40% dotychczas.
• EZ-KONIUNKTURA: Wstępne dane za lipiec wskazują na najwyższy od 11 miesięcy wzrost aktywności w sektorze prywatnym strefy euro, w której to indeks PMI wzrósł do 51,0 pkt (z 50,6 w czerwcu). Wzrost napędzany był przede wszystkim przez usługi, gdzie wskaźnik sięgnął 51,2 pkt co jest najwyższym odczytem od pół roku. W przemyśle sytuacja pozostaje bez wyraźnego impetu. Choć ogólny indeks produkcji spadł do 50,7 pkt, sam wskaźnik PMI dla sektora wzrósł do 49,8 pkt, najwyżej od trzech lat, choć nadal poniżej progu ekspansji. Więcej o sytuacji przemysłu w strefie euro napisaliśmy w dalszej części dziennika.
• DE-KONIUNKTURA: Lipcowy PMI dla niemieckiego sektora prywatnego wyniósł 50,3 pkt, sygnalizując drugi z rzędu miesiąc marginalnego wzrostu aktywności. Przemysł odnotował piąty miesiąc wzrostu produkcji (50,6 pkt), a usługi wyszły z fazy kontrakcji (50,6 pkt). Mimo lekkiego wzrostu optymizmu i złagodzenia presji inflacyjnej, firmy nadal ograniczają zatrudnienie, co wskazuje na ostrożność wobec poprawiających się perspektyw. Jednocześnie wskaźnik klimatu konsumenckiego GfK spadł w sierpniu do -21,5 pkt, a wzrost skłonności do oszczędzania oraz niepewność wokół polityki celnej USA pogłębiając słabość wewnętrznego popytu prywatnego.
• US-KONIUNKTURA: Najnowsze dane PMI wskazują na przyspieszenie wzrostu aktywności gospodarczej w sektorze usług, którego indeks osiągnął 55,2 pkt - najwyższy poziom od siedmiu miesięcy. PMI dla przemysłu spadł natomiast poniżej granicy 50 pkt (do 49,5), sygnalizując rosnącą asymetryczność w strukturze wzrostu. Równolegle słabnący optymizm przedsiębiorstw i presje inflacyjne budzą obawy o trwałość ożywienia.
• US-BEZROBOCIE: Liczba nowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych spadła w ubiegłym tygodniu do 217 tys., poniżej oczekiwań rynkowych (226 tys.), co potwierdza stabilność rynku pracy mimo ograniczonego tempa zatrudniania. Liczba osób kontynuujących pobieranie zasiłku wzrosła nieznacznie do 1,955 mln. Utrzymująca się ostrożność pracodawców, związana m.in. z niepewnością wokół polityki handlowej prezydenta Trumpa, może sprzyjać dalszemu spowolnieniu zatrudnienia i ostrożnej postawie Fed przed decyzją ws. stóp w przyszłym tygodniu.
• US-NIERUCHOMOŚCI: Sprzedaż nowych domów wzrosła w czerwcu jednie o 0,6% (do 627 tys.), poniżej prognoz. Rosnąca liczba dostępnych nieruchomości (511 tys.) i spadek mediany cen o 2,9% wskazują na malejący popyt i możliwe ochłodzenie rynku budowlanego.

Przemysł strefy euro na drodze do ożywienia

Opublikowane wczoraj wstępne wyniki PMI z europejskich gospodarek przyniosły dobre wiadomości. Wskaźnik dla strefy euro lekko wzrósł do 49,8 pkt. z 49,5 pkt. miesiąc wcześniej, osiągając swój najlepszy wynik od trzech lat. Przetwórstwo strefy euro bardzo powoli, choć stale, podąża w kierunku ożywienia. A co widać w szczegółach odczytu?

PMI w przemyśle (pkt.)

Źródło: S&P Global, Macrobond, Pekao Analizy

Mają one raczej mieszany wydźwięk. Z jednej strony widać kilka pozytywnych sygnałów – inflacja kosztów producentów docisnęła hamulec, aktywność zakupowa powoli wychodzi z kilkuletnich spadków, przedsiębiorcy nabrali więcej optymizmu, a ich nastroje były najlepsze od lutego, jeśli wyłączyć z tego rozrachunku Francję. To właśnie ona w ostatnich kilku miesiącach jest kulą u nogi przetwórstwa strefy euro (ale o wyzwaniach Francji trochę później). Z drugiej strony natomiast droga do ożywienia europejskiego sektora przemysłowego jest dość wyboista i nie brakuje tam przeszkód. Lipiec przyniósł ponowny spadek nowych zamówień, wyhamowanie tempa wzrostu produkcji oraz redukcję zatrudnienia.

Tak jak już wspomnieliśmy, solą w oku przetwórstwa strefy euro pozostaje jej druga największa gospodarka – Francja. Załamanie nastrojów we francuskim przetwórstwie nastąpiło niedawno (w czerwcu), lecz problemy, z którymi Francja się mierzy, wydają się poważne i nie pojawiły się one przed chwilą. Już kilkukrotnie od początku roku francuska produkcja przemysłowa rozczarowała, co jest pochodną słabego popytu wewnętrznego. Na słabą koniunkturę z kolei złożyły się miks stale podwyższonej skłonności francuskiego konsumenta do oszczędzania, konsolidacji fiskalnej w parze z ograniczonymi wydatkami państwa i podwyższonej generalnej niepewności. Problemem nie jest wyłącznie popyt wewnętrzny, również francuski eksport wydaje się niedomagać.

W lipcowym odczycie PMI nie ma dla Francji dobrych informacji – tempo spadku nowych zamówień przyspieszyło, nastroje przedsiębiorstw sięgnęły lokalnego dna (najniżej od listopada 2024), skala zwolnień pracowników urosła. Jedynym pozytywnym akcentem jest wyhamowanie tempa spadku produkcji względem czerwca, choć nie wygląda na to, by Francja dorównała aktywnością w przemyśle reszcie strefy euro w najbliższym czasie.

Z kolei dość stabilnie trzyma się niemiecki przemysł, dla którego PMI symbolicznie wzrósł do 49,2 pkt. z 49,0 pkt. Ocena produkcji w badaniu S&P Global nieustannie rośnie, choć tempo jej wzrostu nieco wyhamowało w lipcu. Liczba nowych zamówień ogółem pozostawała stabilna, a jednocześnie zamówienia eksportowe kontynuowały swoje wzrosty. Do opisu kondycji niemieckiego przemysłu najbardziej pasuje nam określenie „szału nie ma”, choć ewidentnie widać w nim tendencje wzrostowe.

Podsumowując, nie oczekujemy nagłego i spektakularnego przyspieszenia w przemyśle strefy euro w najbliższych kwartałach, gdyż nawet utrzymanie stabilnego trendu wzrostowego wydaje się być wyzwaniem dla tej gospodarki. Dużo zależy w tej rozgrywce od Francji i to ona będzie kluczowym ogniwem w dalszej odbudowie europejskiego przemysłu. Natomiast z nadzieją patrzymy na Niemcy, których dobra passa z pewnością powinna przełożyć się na rozwinięcie skrzydeł polskiego przetwórstwa.

Komentarz rynkowy

• ZAGRANICA: Zachowawczy ton Ch. Lagarde podczas wczorajszej konferencji prasowej EBC wybił kurs eurodolara z poniżej 1,174 do ponad 1,178. Dzisiejszego ranka 1,174 stanowi solidne wsparcie dla EURUSD i jesteśmy zdania, że dolar dalej będzie się osłabiał, zmierzając w okolice 1,180. Niższe prawdopodobieństwo obniżki stóp procentowych w strefie euro we wrześniu naturalnie umocniło europejski rynek FI; przykładowo, rentowność 10-letniego Bunda zyskała już niemal 15 pb od tygodniowego minimum (poniżej 2,60) i plasuje się już powyżej 2,72. Z kolei Treasuries poruszają się w odwrotną stronę, tracąc od wczoraj 4 pb i plasując się ok. 4,40. Wydaje się jednak, że perspektywa braku poluzowania polityki pieniężnej EBC we wrześniu szkodzi europejskim giełdom: EURO STOXX 50 od wczorajszego poranka traci ok. 1,8%. Dzisiejszy dzień upłynie więc zapewne na dalszych dostosowaniach do aktualizacji polityki pieniężnej EBC, co sugeruje umocnienie rentowności obligacji i zniżki na giełdach – obydwa te ruchy nie wykazują bowiem na razie sygnałów zatrzymania.
• POLSKA: Wieści z Frankfurtu nieznacznie wpłynęły na notowania EURPLN, który znajduje się obecnie w okolicach 4,255 (wobec 4,250 na wczorajszym otwarciu). Sądzimy, że za brak umocnienia euro odpowiada – przynajmniej częściowo – słaby dolar (3,62); obecne notowania USDPLN mogą bowiem zachęcać inwestorów do otwierania długich pozycji na tej parze walutowej, przez co obroty i zmienność na EURPLN pozostają ograniczone. Na rynku FI widzimy stopniowe dalsze umocnienie rentowności SPW. Z kolei na giełdzie pełna stabilizacja, WIG20 oscyluje wokół poziomu 2960. Wobec pustego kalendarza w kraju oczekujemy, że ostatni dzień tygodnia upłynie na rynku pod wpływem zdarzeń z rynków bazowych, choć i na nich będziemy obserwować raczej dostosowania do zdarzeń z ubiegłych dni niż powstawanie nowych zakładów kierunkowych.

Kalendarz najważniejszych odczytów makroekonomicznych w bieżącym tygodniu znajduje się tutaj.